Eyüp Koçak / Muhabir Türk

 Afrin harekâtının ilk şehidi Musa Özalkan için başlatılan haciz işlemi; bize insanlığın, vicdanın, ahlakın ve ülke sevgisinin herkeste olamayacağını gösterdi.  Bir tarafta bu ülke için canını ortaya koyan Mehmetçik, diğer tarafta alacağından başkasını gözü görmeyen vicdan yoksunları. Allah’ım nasıl bir ülkede yaşıyoruz? Bu vicdan yoksulları ne ara türedi, nasıl bu aşamaya geldik biz?

Vicdanını paranın rengine boyamış bu kişiler, mazlum insanların haklarını nasıl koruyacak? Tüm benliğiyle adalet arayışında olanlar, artık bundan sonra kime güvenecek? Çelik başlı ve çelik yürekli askerlerimiz, gözünü para bürümüş insanların cüzdanına sıkıştırılmayı hak ediyor mu? Avukatlık mesleğinin kutsiyetini yerin dibine sokan bu olaya karşı, Türkiye Barolar Birliği neden sessiz, avukatlar neden sessiz?  

Devletimiz neden sessiz? Başlatılan haciz işlemine karşı, neden hiç kimse net bir şeyi ortaya koymuyor? Eğer böylesine bir çalışma varsa, bundan neden haberdar değiliz?

Diyeceksiniz ki, Adalet Bakanlığı’nın açtığı bir soruşturma var. Evet, var ama bu soruşturma bu ayıbı örtmeye yetiyor mu? Bana kalırsa bu soruşturmadan çok daha öte ve vahim bir durum. Bu ülkenin birliği, bu ülkenin beraberliği için silah kuşanan, PKK başta olmak üzere, tüm terör örgütlerine karşı cesurca savaşan askerlerimiz sahipsiz bırakılmamalı.      

 Utandıran davanın ortaya çıkmasıyla söz konusu avukat,  haciz davasındaki avukatlık ücretini gece yarısı Mehmetçik Vakfı’na bağışlamıştı. Mehmetçik Vakfı, yapılan bağışın doğru olduğunu ama kabul edilmediğini bizlerle paylaştı. Ancak Mehmetçik Vakfı’nın yaptığı açıklama beni hayal kırıklığına uğrattı.

Mehmetçik Vakfı, yaptığı bu açıklamanın sonuna, “ Şehitlerimizin ailelerine destek olmak için kurulan bu vakıf, şehidimizin var olan tüm borcunu ödeyecektir. Şehitlerimiz hiçbir zaman sahipsiz değildir. Sahipsiz de kalmayacaktır” cümlesini eklemeliydi. 

Ekledi mi, hayır!

Haciz gönderilen şehidimize Mehmetçik Vakfı ne yardım yaptı?

Bilmiyoruz!

Bu vatanın kalbi, şehit kanlarıyla atıyor. Bu kalbi durdurmayın. Hem devletimiz hem de bu konuyla doğrudan alakalı olan sivil toplum kuruluşları, artık kendine çeki düzen vermeli.  Beklemek yerine, adım atıp ciddi bir çalışma içerisine girmeliler. Şehitlerimizin aileleri hacizlerle, yoksullukla baş başa bırakılmamalı.  Aziz bedenlerini bu toprağa emanet eden şehitlerimizin geride bıraktıklarını, devletimiz kurda kuşa yem etmemeli.      

 Bizim devletimizden başka neyimiz, kimimiz var ki?