Eyüp Koçak / Muhabir Türk

Bugün, yuvamın mimarı, anneannemin vefatının 8. yıl dönümü. Onsuz, koca bir 8 yıl geçti.   Anneannem Medine Karabulut; bu hayatta iyiyi, doğruyu ve güzelliği rehber edinmiş bir kadındı. O Konuştu mu kitabın ortasından konuşur, merhametine sığındığınızda kendinizi güvenli bir limanda gibi hissederdiniz.

Ulu çınar gibi duruşunun gölgesine sığınmak bazen işime gelirdi. Yorulduğumda, üzüldüğümde, kaygıya kapıldığımda hiç düşünmeden kendisini arar, saatlerce konuşurduk.  Anne oğul gibi, arkadaş gibiydik. Hiçbir zaman bana bir damat gibi bakmadı.  O güzel, pamuk elleriyle başımı sıvazladığında;  “Üzülme yavrum, Allah bir kapıyı kapatınca, bir kapıyı açar. Her şer de bir hayır vardır. Siz bilmezsiniz ama Allah bilir” dediğinde,  yaşadığınız sıkıntıya şükrederdiniz.

Bizden gideli 8 yıl oldu ama sanki hiç gitmemiş gibi. Hala konuşurum onunla, dertleşirim…

Bazen iç sesim çağırır onu. Aynı yaşadığı günlerdeki gibi seslenirim ona; “Anneanne!  Şimdi neredesin, nereye gittin”

Canım eşim alınmasın ama şimdi bile iç dünyamı, hayallerimi, yolunda gitmeyen şeylere kızgınlığımı bir tek o bilir!  Yardımsever bir kişiydi.  Öylesine yardımseverdi ki, ne el verdiği kişileri incitir, ne de yaptığı yardımlarla övünürdü.    

Eşim O’nun elinde büyümüş, onun terbiyesini ve kültürünü almış, ona bir torun değil, evlat olmuştu.  Bu yüzden 2010 yılında eşimle evlenmeye karar verdiğimde, ilk O’nu aradım. Benimle ilk konuştuğundaki ses tonunu;  “Hayırlısı ise olur yavrum deyip, istemsizce kahkaha atışını unutamıyorum”

 İnsan doğduğunda ailesini seçemez derler bu doğru ama anneannem,  hayatın bana sunduğu ilk ve tek bir seçimdi.  

Bir lütuf gibiydi. 

İyi ki tanışım onu. İyi ki, nasihatlerinden payımı almışım. 

Canım anneannem!

Rabbim yattığın yerde seni incitmesin.  Dünyadaki iyiliklerinin, merhametinin karşılığını tastamam göresin! Biz senden razıydık, Rabbim de senden razı olsun.

Medine Karabulut gibi bir insan olmak, O’nun gibi arkasından bu güzel dizeleri yazdırabilmek dileği ile…

Sağlıcakla kalın...