Eyüp Koçak / Muhabir Türk

Korona virüsün etkisi mi,  değil mi bilmiyorum ama son dönemlerde toplumda hoşgörüsüzlük üst seviye ulaştı.  İnsanlar artık birbirlerini dinlemiyor. En ufak bir şeyde insanlar kavga etmeye başlıyor.  Bu tahammülsüzlük, bu hoşgörüsüzlüğün gidişatının pek hayırlı olmadığını düşünüyorum.

İnternet haber sitelerine bakıyorsunuz, her üç haberden biri kadına, çocuğa şiddet haberlerini içeriyor.  Kadına ve çocuğa yönelik şiddet haberleri özellikle ülkemizde hız kesmeden devam ediyor.

Taciz, tecavüz haberleri de öyle!  

Bütün dünyayı etkisi altına alan, insan hayatının gerçekte beş para etmediğini haykıran korona virüsten, görünen o ki bizim insanımız ders almış değil.

Korkunç ama bir düşünün!

Bir kız evladınız var ve siz onu gözünüzden sakınarak;  yemeyip yediriyor, içmeyip içiriyorsunuz. Sonra insanlıktan nasibini almamış bir ahlaksız geliyor,  sizin kızının hayallerini, sevinçlerini gasp ediyor!  Onu hayattan, sizden koparıyor. Sonra o ahlaksız hiçbir şey olmamış gibi, üstelik büyük bir iş yapmış gibi gerine gerine kalan hayatını yaşamaya devam ediyor. Hem de hiçbir şey olmamış gibi yapıyor bunu! Gözümüzün içine baka baka, “bana bir şey olmaz, daha öncede yaptım” diyebilme cüretini gösterebiliyor. 

Böyle bir ülkede, böyle bir toplumda hoşgörü, sevgi olur mu?

Olmaz, asla olmaz! Anne ve çocukların korunmadığı, kaderine terk edildiği her yer, bana göre bataklıktır. O bataklıkta ne huzur, ne sevgi, ne hoşgörü ne de gelecek vardır.

Bu ülke kadın ve çocuklarını korumalı. Onların hayatını, onların geleceğini garanti altına almalı. Dünyanın her yerinde toplumu oluşturan, o toplumu gelişmişlik seviyesine çıkaran anne ve çocuktur. Annelerin ve çocukların kaderine terk edildiği bir dünyanın, Hz. Muhammed dönemindeki cahiliye döneminden ne farkı var?

 Gerçekten anlamak mümkün değil. Bu bir siyasi mesele değil, bu bir insanlık meselesi. Bu ülkede kadınların ve çocukların yasalarla korunması neden bu kadar zor? Elbette tüm bireylerin hakları yasalarla korunmalı. Ama anne ve çocukların hakları, zalimlerin insafına bırakılmamalı. Korunmaya muhtaç anne ve çocukların kaderine terk edilmesi, köşe başlarında çaresiz öldürülmeyi beklemeleri, ülkede siyaset yapanların vicdanını sızlatmıyorsa diyebilecek bir kelime bulamıyorum. 

Yazık, günahtır, ayıptır!

Çocukları, kadınları taciz eden, onlara tecavüz edip topluma karışan ahlaksızlara dur diyecek bir babayiğit yok mu bu ülkede?