Ömer Yetgin / BUGÜNLÜK

Aşırı hırs, ego ve göründüğünden farklı olduğu izlenimini vermeye çalışmak… Çoğu zaman kendisiyle çelişmek!

            Siz buna bencilliği, hoşgörüsüzlüğü, kendini dev aynasında görmeyi de ekleyebilirsiniz.

            Tahammülsüzlük ve etik kuralları hiçe sayarak anlık ruh haliyle karşısındakini rencide edici tavır ve davranışlardan kaçınmamak.

            Geçmişte bu tür insani olmayan tavır ve yaklaşımları gördük, bugün de görüyoruz.

            Umarım; gelecekte görmeyiz…

            Gerçekler; küçük ayrıntılarda gizlidir çoğu kez. Dikkate bile almadığımız, gözlemlemekten kaçındığımız bu ayrıntılarda tüm yalın haliyle ortadadır güzellikler.

            Ve aynı zamanda olumsuzluklar…

            Yapmacık, sahte tebessüm ve zoraki dost görünme eğilimlerini fark edebilmek çok zor değildir.

                        Göz göze gelmekten kaçınan, düşüncesi ile söylemi farklı, paylaşımları apayrı insanları anlayabilmek için ise sadece dikkatli gözlem yeterli…

            Göstermelik dostluklarla nereye kadar?

                        Oysaki; göstermelik dostluklar yerine, gerçekçi, içten ve doğal yaklaşımlar sergilemekten kaçındığımız an hayatın çok daha güzel olabileceğini göreceğiz.

            Karşımızdakini kendimiz gibi görme eğilimini bir tarafa bırakarak, doğru olan, güzel olan yaklaşımı öncelikle kendimiz örneklemeliyiz.

            Karşılıklı anlayış, hoşgörü, saygı, sevgi ve özgüven…

            Bu kavramları inanın unuttuk!

            Geleceğe dönük siyasi makam beklentisi içinde olanlarda da var bu olumsuz beden dili, iş hayatında yükselmeyi hedefleyenlerde de…

            Maalesef insani olgularımıza sırt dönüyoruz.

            Egolar ve kendini dev aynasında gören yaklaşımlar zerre kadar prim etmiyor bende.

            Çünkü; o kişilerin büyük düşüncelerindeki küçük kişiliği görmekte asla zorlanmıyorum…

            Herhangi bir telefon konuşmasında, sokakta görünce, toplantıda görünce ya da güncel yaşamın herhangi bir karesinde bu küçük ufku olan insanların kendini farklı kişiliğe büründürme egolarına gülüp geçiyorum.

            Ve aslında üzülüyorum…

            Bu insanlar yarın bir gün bu kentin yönetiminde hasbelkader bir görev üstlense, hatta milletvekili gibi son derece kritik bir göreve seçilse; siz o zaman düşünün gerisini…

            Bildiği konunun dışında her konudan anladığı izlenimini veren kişiliklere de gülüp geçiyorum.

            Sözcükler kadar; beden dili de çok önemli.

            Önemli olan; olaylara hoşgörü penceresinden bakabilmeniz.

            Oysaki; sürekli zor olanı seçiyoruz.

            Anlaşılmaz bir hırs, ego ve kibir ekseninde kırıyoruz birbirimizi…

            Yaşam maratonunun stresi, zorlukları, hatta imkansızlıkları bizi farklı bir atmosfere sürükleyebilir. Tüm bunlar yaşamımızın olağan kareleri.

            Ancak… Tüm zorluklara inat, strese inat hoşgörüyü elden bırakmamalıyız.

            Bu etki sürecine önce kendimiz inanalım…

            Göstermelik, yapay ve zoraki iletişimleri bir kenara bırakıp birbirimizi anlayabilmenin kapısını aralayalım…

            Anlaşılmaz hırs, ego ve olduğundan farklı görünmeye çalışan kişilerin  sahte tebessümlerine ve soyut yaklaşımlarına asla ortak olmayalım.

            Bırakalım o kişiler kendi yarattıkları yapay merdivenlerde yapay egolarında kibirli yalnızlıklarını yaşasınlar!