Muharrem Yellice

Şölentaş mağarası; uzun süreli yerleşim, sığınma ve kolektif hafıza oluşumu için uygun mekan görünümündedir. Mağarada; mikrolit aletler, hayvan kemikleri, ocağa dair izler, mağara duvarlarında stilize çizimler ve sembolik işaretler var.  Burada insanlar yaşamış. Buzul çağı dahil her zaman hava sıcaklığı 17 derece. Vadi  ormanlarla kaplı. Beslenmeye uygun, su kaynağı mağaranın içinde. Vadiye giriş ve çıkış zor. Sert  kayalar var.  Ateşle demir dağları eritirsen çıkman mümkün  Şölgentaş  vadisinde Ural dağ silsilesinin korunaklı bir vadisinde bulunuyor. Jeolojik yapısından dolayı bol madenli bir bölge ve orman. Kültürel süreklilik barınma alanı mağara ile korunmuş. Bu vadi  mit ile maddi kültürün iç içe geçtiği, kültürel kodların doğduğu bir hafıza ocağı gibi göründü bana.

Şölentaş Mağarası’nın arkeolojik verileri ile Ergenekon Destanının yapısal öğeleri karşılaştırıldığında, bu alanın Türk kültürel bilinçaltında önemli bir yere sahip olabileceği sonucuna varmak mümkündür.  Ben bu bilinci hissetim. “ Ergenekon Destanı yalnızca efsanevi bir anlatı değil, aynı zamanda jeokültürel bir gerçekliğe dayanır[1].” Destanlar masal  değil tarihi gerçekliği olan kültür unsurlarıdır.