Binali Efe / KONUK YAZAR

İnsanlık tarihi kadar eski olan Şamanizm, tek tanrılı bir din ve bir inanç sistemidir. Şamanizm’e özgü birçok ritüel ve adet bulunmaktadır. 

 

Taş Devri’ne ve daha da geriye giderek kanıtlana bilen ender inançlardan biridir.

 

Türkler Müslüman olmadan önceki inancı “Şamandır”.

 

Moğolların, Hunların ve Asya göçebelerinin en eski dinidir. 

 

 

Başta Orta Asya ve Kuzey Asya halkları olmak üzere, Hunlar, Göktürkler, Oğuzlar, Türkiye de Alevi ve Bektaşilerde Altay ve Tuva Türkeri gibi Kafkaslar, Hindistan, Çin, Japonlar, Malezya, K. Amerika gibi birçok kıta ve ülkelerinde az ya da çok kalabalık cemaatin halen bulunmasıdır.

 

Tengiricilik ya da Göktanrı dini tüm Türk ve Moğol halklarının şimdiki İnanç sistemlerine katılmadan önceki inancıdır. Tengiri’ye ibadet atalara ibadet etmek bu inancın ana hatlarını oluşturur. ( Vikipedi)

 

Tengri'ye ibadet etmenin yanında, Animizm, Şamanizm, Totemizm ve atalara ibadet etmek bu inancın ana hatlarını oluşturur.

 

Tanrıyı, ağaçta, taşta, dağda, suda, ateşte, ayda, güneşte uyuyan ruhların varlığında olduğuna inanırlardı.

 

Yaratan tarafından yaratılan her şey yaratılanlarca karşılıklı birbirinden faydalanmak suretiyle döngünün sağlanmasına inanılan bir inançtır.

 

 

Bir Şaman öğretisi şöyle der:

 

“Doğada hiçbir şey kendisi için yaşamaz.

 

Nehirler kendi suyunu içemez.

 

Ağaçlar kendi meyvelerini yiyemez.

 

Güneş kendisi için ısıtmaz.

 

Ay kendisi için parlamaz.

 

Çiçekler kendileri için kokmaz.

 

Toprak kendisi için doğurmaz.

 

Rüzgâr kendisi için esmez.

 

Bulutlar kendi yağmurlarından ıslanmaz.

 

Doğanın anayasasında ilk madde şudur;

Her şey birbiri için yaşar.

 

Birbiri için yaşamak, doğanın kanunudur.

 

Eski çağlardan süre gelen bir anlayıştı bu.

Bütünlüğü anlatırdı.

 

Özü iki cümleydi:

"Ben, biz olduğumuz zaman ben olurum."

"Ben, ben olduğum için sen sensin.””

Bir Şaman öğretisi şöyle der:

“Doğada hiçbir şey kendisi için yaşamaz.

 

Nehirler kendi suyunu içemez.

 

Ağaçlar kendi meyvelerini yiyemez.

 

Güneş kendisi için ısıtmaz.

 

Ay kendisi için parlamaz.

 

Çiçekler kendileri için kokmaz.

 

Toprak kendisi için doğurmaz.

 

Rüzgâr kendisi için esmez.

 

Bulutlar kendi yağmurlarından ıslanmaz.

 

Doğanın anayasasında ilk madde şudur;

Her şey birbiri için yaşar.

 

Birbiri için yaşamak, doğanın kanunudur.

 

Eski çağlardan süre gelen bir anlayıştı bu.

Bütünlüğü anlatırdı.

Özü iki cümleydi:

"Ben, biz olduğumuz zaman ben olurum."

"Ben, ben olduğum için sen sensin.””

 

Binali Efe