Ömer Yetgin / BUGÜNLÜK

            Yaşam şartları zorlaştıkça tahammül olgumuz, geleceğe dönük planlar ve iyimserlik üzerine kurguladığımız hedeflerimiz de yön değiştirebiliyor.

            Çokça eleştirinin ön plana çıktığı, rasyonel düşüncenin, sevginin, saygının ve empatinin erozyona uğradığı zaman diliminde en çok gereksinimimiz olan ayrıntı kuşkusuz ki çok yönlü düşünebilmek…

            En önemlisi de ön yargılardan arınmak…

            Akıntıya kürek çekmekle geçen zamanın ve söylemlerin hiç kimseye yarar sağlamayacağı gerçeğinden hareketle empati terazisini asla rafa kaldırmamamız gerekiyor.

            Sağlıklı düşünebilmek için de kendimizi geliştirmemiz gerektiği ortada.

            Okumuyor, sorgulamıyor, çok yönlü düşünemiyoruz ve en kolay yol olarak eleştiriyi seçiyoruz.

            Ya da kontrolsüz bir övgüye kaptırıyoruz kendimizi…

   Tam da bu noktada eleştiriye tahammülsüzlüğün doruk noktaya çıktığı anlarda, en çok gereksinimiz olan olgu; kuşkusuz ki empati ve hoşgörü.

            Tahammül gösterebilmek kadar; eleştiri ile hakareti de birbirinden uzak tutmak, ayırmak gerekiyor.

            Her eleştirinin de ayakları yere sağlam basması gibi kaçınılmaz bir gerekliliği olmalı.

            Öte yandan eleştiriyi dikkate almak kadar, özeleştiri yapmak da büyük erdemliliktir…

Toplumsal reaksiyonumuzu güncel olaylarda gösterirken eleştiri olgusunda terazinin topuzunu kaçırıyoruz…

            Ya da “duyarsızlığımız” tavan yapıyor!

            Eleştiri ve övgü ekseninde; verdiğimiz kararları sorgulama süreci çoğu zaman gerçek kişiliğimizi yansıtma fırsatı verir bize…

            Eleştiri ve övgüye çok sık başvururuz. En kolay yaptığımız işlerdir her ikisi de… Ancak iş özeleştiriye geldiğinde o kadar kolay kabullenemeyiz gerçekleri…

            O gerçekler ki; aslında sıkı sıkıya sarılmamız gereken ve yaşantımızdaki doğru yolu gösteren pusuladır…

Bilgi kirliliği kadar, tutarsızlıklar da ciddi tehlike…

Gerçeklerden kaçmakla geçen zaman; büyük bir kayıp!

            Bu kaybı “görmezden” gelmek ise yanılgıların en büyüğü kuşkusuz…

                                                Unutmamamız gereken en önemli olgu eleştiri; yerinde ve zamanında yapılırsa etkili sonuç verir…

            Körü körüne eleştiri ise bir saplantı haline geldi ki, bu da yarardan çok zarar getiriyor.

            Çünkü tek taraflı bir eleştiri ile tek taraflı övgü birbiriyle uyuşmuyor!